حقیقت ...

 

کسی باشد، که او برایم ساز دهنی بخرد.

لبخندهایم را بسازد و بعد بشمرد.

نگاهش دیدنی باشد.

بغضش مثل من نباشد، طولانی.

دوست داشتنش بوی باران بدهد.

صدایش مثل زندگی باشد.

کسی باشد، که باهم سازدهنی بزنیم؛

عاشقانه...

و دوباره بخواند؛

فعل‏هایش را اما؛

مضارع.

 

 

باران که می بارد

 

تمام کوچه های شهر

پر است از فریاد من که می گویم

من تنها نیستم

تنها.....منتظرم