سپاهان قهرمان جام حذفی شد

تراکتورسازی آسیایی شد

تراکتور به طور مستقیم به لیگ قهرمانان باشگاه های آسیا صعود کرد

به گزارش نصرنیوز، دو تیم پرسپولیس تهران و سپاهان اصفهان عصر امروز فینال رقابت های جام حذفی را در ورزشگاه آزادی تهران برگزار کردند که سپاهان توانست در ضربات پنالتی قهرمان جام حذفی شود.

در این دیدار دو تیم در 90 دقیقه به تساوی یک بر یک دست یافتند و در پایان 120 دقیقه نیز تساوی دو بر دو باعث شد تا ضربات پنالتی قهرمان این فصل از جام حذفی را رقم بزند.

در ضربات پنالتی پرسپولیسی ها دو ضربه پنالتی را از دست دادند تا سپاهان با پیروزی در این دیدار قهرمان جام حذفی لقب گیرد.

با قهرمانی سپاهان در جام حذفی و قهرمانی استقلال در لیگ برتر تیم تراکتورسازی سال آینده به عنوان سومین نماینده ایران در لیگ قهرمانان باشگاه های آسیا حضور خواهد یافت. این دومین حضور تراکتورسازان در لیگ قهرمانان باشگاه های آسیا خواهد بود.

این موفقیت ارزشمند و غرور آفرین را قبل

از همه به تونی اولیویرا و مردم غیور

آذربایجان تبریک عرض میکنم

پیام یک هوادار تراکتورسازی برای تونی

پیام یک هوادار تراکتورسازی برای تونی

 تو را قسم می دهم پیرمرد

محمود کدخدایی،یکی از هواداران باشگاه تراکتورسازی در ذیل یکی از اخبار مرتبط با این تیم در اوج نیوز یادداشتی را ارسال کرده است.

به گزارش اوج نیوز،متن این یادداشت به شرح ذیل است:

«یکی از تلخ ترین مطالب دوران زندگی ام را می نویسم. برای پیرمردی که اعتبارش را برایمان گذاشت، برای پیرمردی که عین پدرمان دوستش داشتیم، برای کسی که دارایی اش را برای تیممان گذاشت، برای پیرمردی که با تمام نداشته هایمان ساخت و تا آخرین لحظه برای موفقیت من و تو و تراکتور عزیزمان جنگید.

می نویسم برای کسی که غیرتمندانه ایستاد و تا آخرین نفس مبارزه کرد، برای کسی که با نامهربانی ها سوخت و ساخت، می نویسم برای پدر مهربانی که به من و تو و به تراکتورمان در آسیا و ایران اعتبار بخشید. می نویسم برای تونی اولیویرا بزرگ که همیشه گفت هر اتفاقی که بیفتد تراکتور و هوادارانش را در قلبم نگه خواهم داشت، آری برای مردی که همیشه جواب احساساتمان را به نیکی داد و همواره برایمان تعظیم کرد و تعظیم را برای خود کوچک شدن تلقی نکرد. بله او تعظیم می کرد حتی برای پسر بچه ۳ ساله ای که در گوشه ای از ورزشگاه و در کنار پدرش به تنهایی او را تشویق می کرد.

دستم برای نوشتن این کلمه می لرزد اما مجبورم، مجبورم بنویسم «خداحافظ…»

خداحافظ ای شریک اشکها و لبخندهایمان، خداحافظ ای شریک دردهایمان، خداحافظ ای پدر مهربان تمام هواداران عاشق تراکتور.

تو را می سپاریم به خداوند بزرگ. امیدواریم میزبان خوبی برایت بوده باشیم. امیدواریم از ما نرنجیده باشی، امیدواریم نامهربانی های مدیرمان را به پای ما نگذاری، امیدواریم در قاب عکس زندگی ات و در دفتر خاطراتت ما را در کنار مدیر تیممان نگذاری چون میان هوادارانمان و مدیرمان تفاوت از زمین تا آسمانهاست.

تو از تبریز می روی ولی از قلب ما نخواهی رفت …

تو از تراکتور می روی ولی جایگاه تو در قلب میلیون ها عاشق تراکتور خواهند ماند …

راستی شنیدم گفتی که چهارشنبه برای همیشه از ایران می روم ولی تو را قسم می دهم به عشق تراکتور که می دانم به اندازه ما دوستش داری ، آری قسم دادم به عزیزترین قسمت زندگی ات یعنی تراکتور ، که بازهم برگرد ، بازهم به تبریز برگرد ، به همان جایی که خیلی از آن خاطره داری ، به همان جایی که مردمانش هیچ وقت محبت هایت را فراموش نخواهند کرد، به همان جایی که مردمانش هیچ وقت جواب خوبی را با بدی نداده اند و هیچ وقت اجازه ندادند که خوبی های کسی بر روی زمین بماند.

این را بدان که اینجا مشت نشانه خروار نیست و بر خلاف برخی که در حقت ظلم کردند هوادارانمان تا ابد تو را فراموش نخواهند کرد.

خیلی سخت است ولی خداحافظ تونی، خداحافظ»